Rose Woods. With love from Antwerp.

Antwerpen, Valentijnsdag 2007. Lichtjes geërgerd sta ik in mijn auto in de Antwerp se binnenstad aan te schuiven. Een hartje in het midden van dat rode licht lacht mij toe. Mijn ergernis smelt als sneeuw voor de zon. Wat later valt mij een eigenaardig bericht in de krant op. Een snoodaard heeft bij een wegwijzer richting 'Ring' een andere wegwijzer in de tegenovergestelde richting geplaatst met als opschrift 'Ware liefde'. Een doordenkertje, toch? Daarna gaat het crescendo: een zebrapad wordt omgetoverd tot een pianoklavier. In de Antwerpse binnenstad zijn geregeld – zij het verspreid tussen strategische periodes van stilte – diverse bizarre ingrepen te zien. Een telefooncel wordt omgevormd tot een douchecabine, een bushokje tot een hilarische wachtkamer uit grootmoeders tijd. Er verschijnen om de haverklap nieuwe verkeers- en waarschuwingsborden, zoals: 'Verboden te paaldansen' of 'Gelieve de bomen niet te voederen', en wat denkt u van 'Gelieve dit bordje niet te verwijderen'.

De pers reageert eerst aarzelend, maar later gaat er geen week voorbij of er wordt in de media over bericht. Wat heeft dit te betekenen? Wie zit hier achter? Iedereen heeft er het gissen naar. Er wordt onder meer gedacht aan één of andere mediastunt, maar een grootste mediacampagne blijft kennelijk uit. Een overijverige Antwerpse stadsambtenaar komt op Radio 1 aandraven met de stelling dat deze ingrepen de stad handenvol geld kosten. Wablief, handenvol geld? Om wat bordjes weg te halen? Dit is toch geen vandalisme? Maar diezelfde man vermeldt langs zijn neus weg – en aan zijn toon is te horen dat hij het fenomeen eigenlijk wel leuk vindt – dat de bordjes tot nader order worden bewaard in het Antwerpse stadsmagazijn. Dus, collectioneurs: allen daarheen! …

Read more by downloading the pdf.