Lucien De Roeck. A monument that did not want to be.
Nooit heb ik hem ontmoet: Lucien De Roeck. Het leek steeds alsof ie net vertrokken was, zijn schaduw – of zal ik zeggen zijn 'aura' – achterlatend. Al was het tijdens een jury op Ter Kameren of in Sint Lucas Antwerpen, waar hij vaak werd geparafraseerd door sommigen van mijn oudere collega’s, het lukte niet: Lucien De Roeck was er niet. Er werd steeds over hem gesproken, maar hij was nooit zichtbaar, althans niet voor mij.
Het antwoord is nochtans zeer eenvoudig. Lucien De Roeck ging in 1980 met pensioen, net een jaar voor ik afstudeerde en in alle eerlijkheid: ik kende toen zijn naam noch zijn oeuvre. Dat openbaarde zich aan mij met mondjesmaat en tot mijn verbazing ontdekte ik dat hij een figuur was die ik – zij het onbewust – steeds had bewonderd. Wellicht door de iconische affiches die ik als kind zag en die zich hadden genesteld ergens in een achterkamer van mijn brein. Deze man met zijn bijzondere verbeeldingskracht bracht mij in contact met een vakgebied dat ik toen nauwelijks kende en dat wij nu als 'grafisch ontwerp' definiëren. Lucien De Roeck liet een oeuvre na waarvan sommige werken met onmiskenbare koppigheid op ons netvlies gebrand staan. Ze behoren intussen tot ons collectieve bewustzijn. De affiches van Julian Key (Julien Keymolen, † 1999) hadden net hetzelfde effect. Maar deze man ontmoette ik echter wel – begin jaren 1980 – in de wandelgangen van Sint-Lukas Brussel.
Ik ga mij echter niet wagen aan een coherente historische schets van Lucien De Roeck en zijn tijdgenoten, daar zijn anderen veel beter in. Ik herinner mij een bevlogen lezing van de gerenommeerde Amerikaanse designcriticus Steven Heller. Het was het voorjaar van 2007 in Berlijn. Heller gaf er tijdens de TYPO Berlin conference (rond het thema Music) een lezing over de Amerikaanse graficus/illustrator Alex Steinweiss, de man die – ergens eind jaren 1930 – de allereerste geïllustreerde platenhoes ontwierp en later ook de huisontwerper van het legendarische Columbia Records werd. Nog nazinderend van de impact van zijn werk bedacht ik diezelfde avond: het werk van Lucien De Roeck, een generatiegenoot van Steinweiss, was op de Europese bodem zeker diens evenknie. Hoewel De Roeck niet voor de muziekindustrie werkte, bespeelde hij dankzij zijn fenomenaal talent wel bijzonder veel snaren. En al maakte dit van De Roeck niet de echte wereldster – ook al ontwierp hij deze laatste wel voor Expo 58 – het zou hem zeker gegund geweest zijn. Misschien lag dit aan het feit dat hij een Belg was, een underdog in de wereld van het grafische ontwerp en dus geen Zwitser, Amerikaan of Nederlander. Bij dit laatste zou misschien wel wat discussie kunnen ontstaan, want Lucien De Roeck werd in 1915 geboren in Breda. …
Read more by downloading the pdf.
Info
Contribution, commissioned by publisher Racine for the book 'Lucien De Roeck. De l'Affiche à la Lettre/From Poster to Letter', with texts by Anne Carre, Hugo Puttaert and Karl Scheerlinck. Published in 2015. Language: Dutch.
download pdf
